SYLWETKI DYREKTORÓW SZKOŁY W LATACH 1925 – 2015
STEFAN BAUER – 1925-1939
Pierwszy dyrektor i główny budowniczy szkoły.
Stefan Bauer urodził się 25 grudnia 1890 r. we wsi Malinie, powiat Mielec. Ukończył Akademię Rolniczą w Dublanach uzyskując tytuł inżyniera rolnictwa. Od 1 października 1921 r. rozpoczął pracę zawodową, jako kierownik kursów rolniczych w Bortatyczach, a następnie z polecenia władz zajął się budową ośrodka szkoły rolniczej w Janowicach, a po zakończeniu budowy – organizacją szkoły i gospodarstwa szkolnego. Od chwili rozpoczęcia pierwszego roku szkolnego w 1925 r. do wybuchu II wojny światowej był dyrektorem szkoły oraz kierownikiem gospodarstwa szkolnego. We wrześniu 1939 r. brał czynny udział w kampanii wrześniowej, został zmobilizowany i jako oficer rezerwy zgłosił się do 9 pułku piechoty w Zamościu, z którym po dwóch dniach z częścią wojska wyjechał na zachodnie granice kraju.
Po kapitulacji powrócił do Janowic, gdzie zajął się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. 19 czerwca 1940 r. został aresztowany przez Gestapo i po kilkudniowym pobycie na Rotundzie Zamojskiej, przewieziony na zamek do Lublina, skąd skierowano go do obozu koncentracyjnego w Oranienburgu – numer 26511, skąd został zwolniony w styczniu 1942 r.
Wrócił do Janowic ze zrujnowanym zdrowiem, lecz w marcu tego roku następuje wysiedlenie rodziny Bauerów, którzy przenoszą się do Sitna, gdzie zostaje kierownikiem prowadzącej jeszcze działalność Żeńskiej Szkoły Gospodarczej. Po rozwiązaniu szkoły i wysiedleniu ludności polskiej z Sitna, Bauerowie przenoszą się do Szkoły Rolniczej w Klementowicach i oboje zostają zatrudnieni w charakterze nauczycieli.
Pogarszający się stan zdrowia, następstwo doświadczeń i przeżyć wojennych, był powodem śmierci Stefana Bauera. 11 stycznia 1944 r pierwszy dyrektor szkoły rolniczej zakończył życie. Został pochowany na cmentarzu w Klementowicach, a po wojnie jego prochy zostały przeniesione na cmentarz w Jaśle, gdzie mieszkali i skąd pochodziła jego żona.
Stefan Bauer interesował się każdym zagadnieniem, które miało swój związek ze wsią i rolnictwem, a przede wszystkim zagadnieniami, które miały wpływ na podniesienie dobrobytu wsi. Za najważniejszy czynnik, w tym zakresie uważał oświatę rolniczą i spółdzielczość i dlatego brał czynny udział w pracy kółek rolniczych, przysposobieniu rolniczym oraz w spółdzielczości wiejskiej.
Był jednym z organizatorów Spółdzielni Mleczarskiej oraz Spółdzielni Rolniczo – Handlowej w Zamościu i przez dłuższy okres czasu był radcą Lubelskiej Izby Rolniczej, pełnił rolę m.in.: zastępcy radnego, ławnika miejskiego, członka Zarządu Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „Rolnik”, członka komisji Sejmiku, czy kierownika Związku Kółek Rolniczych i Kół Młodzieży Wiejskiej.
Pisał artykuły o tematyce rolniczej, które publikował w „Ziemi Zamojskiej” [m.in. Wierzba koszykarska i jej uprawa nr 37(125) z 27 października 1923 roku, s. 4-5]. Wygłaszał też odczyty.
Za zasługi w pracy społecznej otrzymał 2 – krotnie Srebrny Krzyż Zasługi.
BOLESŁAW KOMOS 1945 (1944))-1951
Został drugim dyrektorem szkoły. Objął to stanowisko w 1945 r. kiedy to po zakończeniu wojny można było na nowo zorganizować naukę. Przejął obowiązki w Publicznej Męskiej Szkole Rolniczej w Janowicach, w której to poziom nauczania podniesiono do pułapu średniej szkoły rolniczej z Męskiego Gimnazjum Rolniczego. Bolesława Komosa powołało na stanowisko dyrektora Kuratorium Lubelskie Okręgu Szkolnego.
Bolesław Komos urodził się 2 kwietnia 1908 r. na Wołyniu. W roku 1929 ukończył Gimnazjum w Krzemieńcu, a w 1935 r. wyższe studia rolnicze w Wilnie. Do wybuchu wojny, tj. do września 1939 r. pracował na Wołyniu w Agronomii społecznej.
Od roku 1944 rozpoczął pracę w oświacie rolniczej i zatrudniony był w następujących szkołach rolniczych:
- w Janowicach - od 1 września 1944 r. do 31 sierpnia 1951 r.
- w Klementowicach - od 1 września 1951 r. do 1 października 1953 r.
- w Puławach - od 1 października 1953 r. do 31 sierpnia 1961 r.
- w Sędziejowicach, pow. Łask - od 1 września 1961 r.
Bolesław Komos był organizatorem szkoły rolniczej w Janowicach w okresie powojennym. Pracował w najtrudniejszym okresie i w czasie swej pracy stworzył podstawy do dalszego rozwoju szkoły.
JAN PAŃCZYK 1951-1952
Urodził się 6 marca 1908 r. w Deszkowicach. W roku 1928 ukończył Seminarium Nauczycielskie w Szczebrzeszynie.
W okresie międzywojennym pracował w szkolnictwie podstawowym. W międzyczasie, zarówno w okresie międzywojennym, jak i po wojnie dokształcał się i zaliczył studia wyższe. W okresie okupacji pracował na stanowisku nauczyciela w Rudniku i Czernięcinie. Od 1947 r. był dyrektorem Liceum Rolniczego w Zieleńcu, skąd został przeniesiony do Janowic. We wrześniu 1962 r. przeniósł się do Słupska, w którym pracował początkowo jako nauczyciel, a następnie jako kierownik szkoły.
Dużo pracował społecznie. Posiada szereg odznaczeń, np. Złoty Krzyż Zasługi, złota odznakę ZNP, odznakę Tysiąclecia i inne. Był aktywnym członkiem PZPR. W szkole w Janowicach był przejściowo i ze względu na krótki okres czasu nie był w stanie rozwinąć szerszej działalności pedagogicznej. W Zamościu pozostała jego żona.
STANISŁAW BANIA 1952-1954
Nie posiadamy jego biografii, gdyż na pisma kierowane pod jego adresem nie odpowiadał. Był świetnym organizatorem organizacji pracy w szkole, lecz równocześnie, często był ciężki we współżyciu. Ciągle szukał intryg, nastawiał jednych przeciw drugim, szantażował i ogólnie nie był lubiany przez personel, zarówno pedagogiczny, jak i administracyjny oraz fizyczny. Z jego przyczyny ustąpił z pracy kierownik gospodarstwa R. Wołoch. Również z jego przyczyny zmieniali się często następni kierownicy gospodarstw, z którymi prowadził ciągłe zatargi i kłótnie. Miedzy innymi przez ciągłe intrygi i nieporozumienia zwolnił się kierownik gospodarstwa – Lucjan Remiszewski oraz kierownik stołówki – intendent – Bazyli Pińczuk. Po niezbyt chlubnej pracy w Janowicach, został przeniesiony na inne miejsce pracy i kontakt jego ze szkołą został przerwany.
EDMUND GRUSZKA 1954-1974
Piastował funkcje dyrektora od 1954 r. aż do odejścia na emeryturę w 1974 r. Był człowiekiem z ogromnym doświadczeniem pedagogicznym, z dużym wyczuciem i taktem doprowadził szkołę do wysokiego poziomu. Za jego kadencji placówka z przeciętnej szkółki stała się wiodącą w swojej specjalności szkołą w województwie lubelskim. Był dyrektorem Technikum Rolniczego i Technikum Hodowlanego, pełnił tą funkcje przez 20 lat.
Urodził się 27 kwietnia 1914 r. W roku 1933 ukończył Liceum Nauczycielskie w Szczebrzeszynie, następnie pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej w Obszy, później w Majdanie Nepryskim. W okresie okupacji zatrudniony został w spółdzielni Społem, a po wyzwoleniu wyjechał na Ziemie Zachodnie, gdzie zatrudniony został w charakterze kierownika szkoły podstawowej, następnie zastępcy i dyrektora szkoły ogólnokształcącej. Tam też w czasie pracy zawodowej ukończył zaocznie Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Łodzi.
W roku 1954 przeniesiony został do Technikum Rolniczo–Tytoniarskiego w Janowicach, w którym otrzymał stanowisko dyrektora szkoły. W okresie pracy na stanowisku dyrektora, dużo pracował społecznie. Był radnym Powiatowej Rady Narodowej, wykładowcą szkolenia partyjnego oraz brał udział we wszystkich pracach społecznych na terenie Zamościa i powiatu zamojskiego.
W okresie jego pracy przeprowadzone zostały główne inwestycje i przebudowy budynków gospodarczych. Jemu również zawdzięcza się scementowanie kolektywu nauczycielskiego oraz ustabilizowanie się celu działalności szkoły.
Za pracę społeczną otrzymał dwukrotnie Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Ogólnopolski Komitetu Frontu Jedności Narodowej oraz szereg dyplomów i wyróżnień.
Jego żona – Maria była wychowawczynią internatu, a dwaj synowie – Stanisław i Janusz ukończyli z dobrymi wynikami nasze technikum i skierowali się na studia wyższe.
ZYGMUNT WIERZCHOWIAK 1974-1975
Urodził się w 1936 w Zamościu. Tam też ukończył Studium Nauczycielskie. Następnie na UMCS-ie w Lublinie studiował pedagogikę z biologią. Dokształcał się na studiach podyplomowych w Tarnowie. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim.
Uczył w II LO i Technikum Rolniczym, gdzie był dyrektorem, wykładał w Studium Nauczycielskim (do 1991). Łącznie w szkołach przepracował 32 lata.
W latach 1992-1994 był dziennikarzem „Kroniki Zamojskiej”, dla której napisał kilkadziesiąt artykułów. Własnym sumptem wydał m. in.: wspomnienia „Pasje i boje” (1995), książki słownikowo-biograficzne „Na zamojskiej ziemi” (1997) i „Ludzie na mojej drodze” (cz. I 2000, cz. II 2001). Jest autorem publikacji o epitafiach nagrobnych, biografii Grażyny Kierszniewskiej, „Humoresek zamojskich” (3 cz., 2003).
Był znanym w Zamościu społecznikiem, aktywnie uczestniczył w życiu harcerskim, uzyskując stopień harcmistrza, włączał się w organizację prac społecznych w kościele św. Katarzyny w latach 90-tych ubiegłego stulecia. Inicjator ufundowania tablicy pamiątkowej ku czci ks. Mieczysława Michalskiego (1990).
Zmarł 15.10.2018 r. Jest pochowany na cmentarzu Parafii Katedralnej Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza w Zamościu.
W 1990 roku został odznaczony Złotym Krzyżem za zasługi dla ZNP.
ZBIGNIEW KORNAS 1975-1978
Urodził się 25 czerwca 1937 r. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował edukację w Liceum Ogólnokształcącym w Tyszowcach. Tytuł magistra zdobył w Wyższej szkole Rolniczej w Lublinie (obecnie Akademia Rolnicza).
Po ukończeniu studiów podjął pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Marysinie koło Tyszowiec. Następnie w Zespole Szkół Rolniczych w Turkowicach pełnił obowiązki nauczyciela i dyrektora. W latach 1968-1975 te same funkcje realizował w Zespole Szkól Rolniczych w Sitnie. W 1975 został dyrektorem Zespołu Szkól Rolniczych w Zamościu. Od 1978 r. do 1995 r. pracował w Wojewódzkim Ośrodku Postępu Rolniczego w Sitnie.
Zmarł 9 września 1997 roku.
STANISŁAW PECYNA – 1978-1983
Urodził się 28 października 1937 r. we wsi Tworyczów w powiecie zamojskim. W 1944 r. zaczął uczęszczać do Szkoły Podstawowej w Tworyczowie, a po jej ukończeniu w 1952 r. rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w Szczebrzeszynie, które ukończył w 1956 r. W tym samym roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w Majdanie Modliborskim (powiat Janów Lubelski). Stąd powołany został do służby wojskowej w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Lądowych w Oleśnicy jako podchorąży.
Po rozwiązaniu szkoły oficerskiej w 1957 r. skierowany został do pracy na stanowisku kierownika Szkoły Podstawowej w Stanisławce. Przyczynił się do rozpoczęcia budowy szkoły w tej miejscowości, aktywnie pracował na rzecz środowiska lokalnego, był inicjatorem i założycielem ZMW, LZS i LPŻ.W 1958 r. został wybrany na Radnego Gromadzkiej Rady Narodowej. Od dnia 1 marca 1960 r. do 30 września 1960 r. pełnił stanowisko przewodniczącego w Zarządzie Powiatowym Związku Młodzieży Wiejskiej w Zamościu.
1 listopada 1960 r. rozpoczął pracę w Państwowym Technikum Rolniczo-Tytoniarskim w Zamościu-Janowicach w charakterze wychowawcy-kierownika internatu. W szkole był opiekunem działającej dość prężnie organizacji młodzieżowej Związku Młodzieży Wiejskiej. Za pracę społeczną otrzymał w 1965 r. Złotą Honorową Odznakę ZMW. Dużo pracował społecznie, był członkiem Komisji Szkoleniowej przy Zarządzie wojewódzkim ZMW, a od roku 1963 pełnił obowiązki sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej.
Po odbyciu studiów w latach 1963-1965 r. na kierunku fizyka z matematyką złożył egzamin dyplomowy w dniu 26 lipca 1965 r. i ukończył systemem zaocznym Studium Nauczycielskie z wynikiem dobrym. 21 czerwca 1972 r. ukończył studium wyższe zawodowe na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie (z wynikiem dobrym) i uzyskał tytuł inżyniera rolnika.
Na stanowisku kierownika internatu osiągał pozytywne wyniki pracy. W 1974 r. internat zdobył nagrodę i wyróżnienie za zajęcie III miejsca we współzawodnictwie o tytuł przodującego internatu województwa lubelskiego, a w 1975 r. nagrodę i II miejsce w województwie zamojskim.
W 1977 r. został powołany do pracy w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Zamościu na stanowisko wizytatora internatów, świetlic i domów dziecka. Wykazywał wiele inicjatywy w rozwiązywaniu problemów opieki nad dzieckiem. Przyczynił się do polepszenia warunków pracy w domach dziecka województwa zamojskiego. 21 września 1977 r. otrzymał nagrodę stopnia II Ministra Oświaty i Wychowania, a w 1978 r. nadano mu Złoty Krzyż Zasługi.
W 1978 r. powrócił do pracy w Zespole Szkół Rolniczych w Zamościu na stanowisko dyrektora. Funkcji podjął się w bardzo trudnym okresie pracy szkoły i pełnił ją do 1983 r. Troszczył się o podniesienie wyników dydaktyczno-wychowawczych, doposażając szkołę w pomoce naukowe, urządzenia i maszyny. Przyczynił się do rozbudowy bazy lokalowej szkoły. Wpływał na kształtowanie właściwych postaw nauczycieli i poprawę stosunków międzyludzkich. Właściwie organizował pracę szkoły, przejawiał wiele troski i zaangażowania w rozwój bazy szkolnej. Stwarzał właściwy klimat do pracy dydaktyczno-wychowawczej nauczycieli.
Od września 1983 r. pracował w charakterze nauczyciela przedmiotów zawodowych. Jako nauczyciel wyróżniał się bardzo dobrą znajomością programów nauczanych przedmiotów w całym cyklu nauczania, jak również programów korelujących z tymi przedmiotami. Posiadane wieloletnie doświadczenie pedagogiczne pozwalało mu na właściwą ocenę zdolności i stanu psychicznego ucznia oraz dobór właściwych metod pracy z poszczególnymi uczniami. W stosunku do uczniów był opiekuńczy, a jednoczenie wymagający. W trakcie swojej pracy zawodowej zawsze rzetelnie traktował obowiązki.
MIECZYSŁAW PAŃCZYK 1983-1993
Urodził się 18 czerwca 1940 r. w Nawozie w gminie Nielisz Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Nieliszu w 1954 r. rozpoczął naukę w Technikum Rolniczym w Jabłoniu (powiat Parczew), a po jego ukończeniu w Studium Nauczycielskim na kierunku rolno – pedagogicznym w Białymstoku, które ukończył w 1963 r.
Od 1 września 1963 r. podjął pracę w charakterze nauczyciela przedmiotów rolniczych w Szkole Przysposobienia Rolniczego w Krasnobrodzie. W 1965 r. powierzono mu kierownictwo Szkoły Podstawowej i Szkoły Przysposobienia Rolniczego w tej miejscowości. W czasie pracy systemem zaocznym ukończył Wydział Rolny w Wyższej Akademii Rolniczej w Lublinie. Dyplom ukończenia studiów magisterskich uzyskał 21 czerwca 1975 r. W 1968 r. przeniósł się do Technikum Rolniczego w Różańcu, gdzie powierzono mu stanowisko dyrektora. Pracował tam w latach 1968 – 1971.
1 lutego 1971 r. zostaje przeniesiony do Zespołu Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Lubyczy Królewskiej na stanowisko dyrektora. Pełni tę funkcję do 31 lipca 1973 r. Od września 1973 r. przenosi się do Technikum Rolniczego w Wólce Gościeradowskiej, gdzie także pełni obowiązki dyrektora.
W 1977 r. ze względów rodzinnych przenosi się do Zamościa i z dniem 1 września rozpoczyna pracę w Zespole Szkół Rolniczych w Zamościu (Technikum Rolniczym), gdzie zajmuje się organizacją technikum agrolotniczego, pracuje tu do 3l listopada 1977 r.
Od 1 grudnia 1977 do 15 lipca 1979 r. zajmuje stanowisko wizytatora ds. oświaty rolniczej w Urzędzie Wojewódzkim w Zamościu w Wydziale Rolnictwa, Leśnictwa i Skupu. Od 1 września 1983 r. do 31 sierpnia 1994 r. pełni funkcję dyrektora w Zespole Szkół Rolniczych w Zamościu. Stad przechodzi na emeryturę.
Za swoją wieloletnią pracę dwukrotnie otrzymał nagrodę Dyrektora Wydziału Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa Urzędu Wojewódzkiego w Zamościu przyznaną za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno – wychowawczej (20.12.1988 r., 28.12.1989 r.).
Mieczysław Pańczyk należał do wyróżniających się w województwie dyrektorów szkół rolniczych. Jego pełna wiedza w zakresie zarzadzania szkoły, takt pedagogiczny i kultura osobista sprawiały, że w szkole panowała przyjazna atmosfera. Prawidłowo kierował organizacjami młodzieżowymi w szkole oraz kołami zainteresowań. Dzięki jego działaniom szkoła stała się ośrodkiem kultury rolnej. Wdrażał nauczycieli i uczniów do pracy środowiskowej. Szkoła systematycznie współpracowała z WOPR, Instytutem Nauk Rolniczych w Zamościu, Akademią Rolniczą w Lublinie, UMSC Lublin i Uczelnią Rolniczo- Pedagogiczną w Siedlcach w zakresie organizowania praktyk pedagogicznych studentów.
Mieczysław Pańczyk zmarł w 2006 r. mając 66 lat.
ALINA (WANDA) MANIUK 1994-1995
Urodziła się 20 listopada 1946 r. w Radzicu Starym w województwie lubelskim. Od 1 października 1965 r. do 19 czerwca 1969 r. studiowała w Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie na Oddziale Ogrodniczym, gdzie uzyskała tytuł inżyniera ogrodnika. Swoją pierwszą pracę rozpoczęła 1 września 1969 r. jako nauczyciel w Zasadniczej Szkole Rolniczej w Skierbieszowie, gdzie pracowała do 30 sierpnia 1970 r. Następnie po urlopie bezpłatnym z tytułu urodzenia dziecka, z dniem 1 września 1972 r. swoje losy, aż do momentu przejścia na emeryturę 31 sierpnia 2007 r., złączyła jako nauczyciel ze Szkołą Rolniczą w Zamościu. Od 1993 r. pełniła także obowiązki wicedyrektora do spraw kształcenia zawodowego i zaocznego, a od 1 marca 1994 r. do 31 sierpnia 1995 r. - dyrektora oraz p.o. dyrektora ( w związku z przejściem dyrektora Eugeniusza Świderka na urlop na poratowanie zdrowia). Obowiązki zastępcy dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Zamościu sprawowała do 2000 r.
Pani Alina Maniuk nieustannie podwyższała swoje kwalifikacje zawodowe. Odbyła studia wyższe magisterskie uzupełniające zaoczne na Wydziale Ekonomiczno – Rolniczym w zakresie pedagogiki rolniczej na SSGW w Warszawie i dniu 16 lipca 1982 r. uzyskała tytuł magistra pedagogiki rolniczej. W latach 1985/86 uczęszczała na dwusemestralne Studium Podyplomowe i uzyskała drugi stopień nauczania ekonomiki i organizacji rolnictwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego – Akademia Rolnicza w Warszawie W 1997 r. ukończyła kurs przedmiotowo-metodyczny dla kierowników kształcenia praktycznego w Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych w Brwinowie oraz seminarium polsko-niemieckie w zakresie ekonomiki i organizacji produkcji w rolnictwie organizowane przez wyżej wymieniony ośrodek. W 1999 r. uczestniczyła w kursie z zakresu rolnictwa ekologicznego organizowany przez Stowarzyszenie Edukacji Rozwoju Rolnictwa Ekologicznego.
W ciągu długich lat pracy za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno–wychowawczej była niejednokrotnie nagradzana. 8 marca 1979 r. otrzymała Nagrodę Kuratora Oświaty i Wychowania w Zamościu. Otrzymała odznakę „Zasłużony Pracownik Rolnictwa”, przyznaną 24 lipca 1986 r. przez Ministerstwo Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Otrzymywała nagrody dyrektora szkoły, a także w dniu 14 października 1995 r. nagrodę Wojewody Zamojskiego.
Jako nauczyciel ekonomiki i organizacji rolnictwa pani Alina Maniuk stosowała nowoczesne metody nauczania indywidualizowała wymagania edukacyjne uczniów i dbała o wszechstronny rozwój swoich uczniów. Cechował ja takt pedagogiczny i kultura osobista. Chętnie służyła pomocą rodzicom i młodzieży w rozwiązywaniu rożnych problemów wychowawczych.
Jako dyrektora charakteryzował ją życzliwy stosunek do nauczycieli i uczniów, dbała o kształtowanie właściwej atmosfery pracy.
EUGENIUSZ ŚWIDEREK 1995-2000
Urodził się 10 kwietnia 1941 r. w Pasiekach (powiat Tomaszów Lubelski). W latach 1948-1955 uczęszczał do tamtejszej szkoły podstawowej. Następnie w okresie 1955-1959 kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Tomaszowie Lubelskim. W roku akademickim 1959/60 studiował na Wydziale Maszynowym Politechniki Gdańskiej . Studia musiał przerwać z powodu choroby oraz ciężkich warunków materialnych rodziców. Wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym zdobył w późniejszym okresie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii – w zakresie fizyki - specjalność nauczycielska
O 1960 r. do 1975 r. pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych, mi.in. w Hucie Lubyckiej, Kunkach, Pasiekach. Od 1.10.1975 r. został zatrudniony w Państwowym Technikum Rolniczym w Zamościu – Janowicach. Z dniem 15 września 1990 r. na wniosek szkoły powierzono mu funkcję wicedyrektora, a od 15 kwietnia 1995 r. – dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Zamościu. Sprawował ją do dnia 31 sierpnia 2000 r.
Dzięki operatywności Eugeniusza Świderka, w szkole realizowane były poważne inwestycje. W 1996 roku dokonano wymiany pokrycia dachowego na budynku dydaktycznym szkoły. Zniszczoną dachówkę zastąpiono blachodachówką. W 1998 roku, po kilkuletniej przebudowie poniemieckiej ujeżdżalni, nastąpiło uroczyste otwarcie pięknej i nowocześnie urządzonej hali sportowej. W latach 1998-2000 przeprowadzono modernizację kuchni, urządzono boisko szkolne i pracownie komputerową, wyremontowano mieszkanie na pracownię wiejskiego gospodarstwa domowego, prowadzono bieżące remonty sposobem gospodarczym.
Za swoja pracę był wielokrotnie nagradzany przez:
- Dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Zamościu za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej w 1989 r. i 1994 r.
- Dyrektora Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Urzędu Wojewódzkiego w Zamościu za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej w 1991 r.,
- Wojewodę Zamojskiego za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej w 1995 r., 1996 r., 1997 r., 1998 r.
- Prezydenta Miasta Zamościa za wkład pracy w kierowanie Zespołem Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego w Zamościu oraz w uznaniu dotychczasowych zasług w 1999 r. i 2000 r.
WIESŁAW CHMIEL 1993-1994, 2000-2011
Urodził się 1 stycznia 1946 r. w gruszce Małej (powiat Zamość). W tej samej miejscowości ukończył szkołę podstawową. W latach1960 – 1965 uczył się w Technikum Rolniczo-Tytoniarskim w Zamościu-Janowicach. Po ukończeniu technikum rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie. W czasie studiów pracował w Kole Naukowym, prowadził szereg odczytów i spotkań z rolnikami. Studia ukończył w 1970 r. po czym rozpoczął staż w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Wysokiem (powiat Krasnystaw). Tam również prowadził wykłady z zakresu uprawy roślin dla słuchaczy kursu ciągnikowego. W 1976 r. ukończył Studium Pedagogicznego zorganizowane przez Instytut Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Lublinie.
Od 1 września 1971 r. został przyjęty do pracy w Technikum Rolniczym w Różańcu (Zespół Szkół Rolniczych) w charakterze nauczyciela przedmiotów zawodowych. Pracując w szkole dał się poznać jako wyróżniający się nauczyciel w pracy społecznej i zawodowej. Pełnił funkcję Sekretarza POP oraz opiekuna samorządu uczniowskiego w szkole.
Z dniem 16 listopada 1978 r. został powołany na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Różańcu, które pełnił do 1985 r. W związku z przeniesieniem służbowym na stanowisko zastępcy dyrektora w Zespole Szkół Rolniczych w Zamościu zostaje odwołany na własną prośbę z funkcji dyrektora szkoły w Różańcu. . Podczas pracy w tej placówce dał się poznać jako dobry wychowawca i nauczyciel. Kierując szkołą, wykazywał się dobrą organizacją pracy, umiał kierować zespołem ludzkim, był lubiany przez współpracowników i uczniów, szanowany i ceniony jako przełożony.
Stanowisko wicedyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Zamościu sprawował do 1993 r. W kolejnym roku szkolnym (1993/1994) pełnił funkcję dyrektora ZSR w Zamościu.
W latach 2000 – 2011 ponownie pracował jako dyrektor szkoły. Podczas swojej pracy dbał o unowocześnienie bazy, szkoła została wyposażona w nową kotłownię, zmodernizowano stołówkę szkolną oraz wykonano nagłośnienie hali gimnastycznej. We współpracy ze Stowarzyszeniem Absolwentów i Profesorów ZSR w Zamościu w 2001 r., wzniesiono na miejscu starego, nowy pomnik poświęcony „Tym, którzy odeszli”.
Za swoją wieloletnią pracę był kilkukrotnie doceniony:
- Nagrodą Trzeciego Stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej – Warszawa, 1979 r.
- Nagrodą Dyrektora Wydziału Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa Urzędu Wojewódzkiego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej w 1989 r
- Nagrodą Wojewody Zamojskiego za osiągniecia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej w 1993 r
- Nagrodą Dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych im. Józefa Piłsudskiego w Zamościu w 1998 r.
Został również uhonorowany:
- Złotym Krzyżem Zasługi w 1991 r.
- odznaką honorową „Zasłużony dla Rolnictwa” w 2005 r.
- odznaką honorową Akademii Rolniczej w Lublinie w 2025 r.
Zmarł 20.07.2018 r. Jest pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Zamościu.
TURZYNIECKI ANTONI 2011-obecnie
Pracę w Zespole Szkół Rolniczych rozpoczął w 1987 r. jako nauczyciel wychowania fizycznego. W latach 2008 – 2011 sprawował obowiązki wicedyrektora szkoły. Od 2011 r. pełni funkcję dyrektora Zespołu Szkół Ponadpodstawowych Nr 5 im. Józefa Piłsudskiego w Zamościu.
